استراتژی اقیانوس قرمز در مقابل اقیانوس آبی

چان کیم و رنه موبورن اصطلاحات اقیانوس های قرمز و آبی را برای نشان دادن جهان بازار ابداع کردند. اقیانوس‌های سرخ همه صنایعی هستند که امروزه وجود دارند - فضای بازار شناخته شده، جایی که مرزهای صنعت مشخص شده‌اند و شرکت‌ها سعی می‌کنند از رقبای خود پیشی بگیرند تا سهم بیشتری از بازار موجود را به خود اختصاص دهند. رقابت Cutthroat اقیانوس را قرمز خونی می کند. از این رو، اصطلاح اقیانوس‌های «قرمز» به کار می‌رود.

اقیانوس‌های آبی نشان‌دهنده تمام صنایعی هستند که امروزه وجود ندارند - فضای بازار ناشناخته، کشف‌نشده و آلوده به رقابت. مانند اقیانوس «آبی»، از نظر فرصت و رشد سودآور، وسیع، عمیق و قدرتمند است.

نمودار زیر ویژگی های متمایز رقابت در اقیانوس های قرمز (استراتژی اقیانوس سرخ) در مقابل ایجاد اقیانوس آبی (استراتژی اقیانوس آبی) را خلاصه می کند.

استراتژی اقیانوس سرخ

• در فضای بازار موجود رقابت کنید
• رقابت را شکست دهید
• از تقاضای موجود بهره برداری کنید
• مبادله ارزش و هزینه را انجام دهید
• کل سیستم فعالیت های یک شرکت را با انتخاب استراتژیک آن یعنی تمایز یا هزینه کم تراز کنید

استراتژی اقیانوس آبی

• فضای بازار بدون رقابت ایجاد کنید
• رقابت را بی ربط کنید
• تقاضای جدید ایجاد و جذب کنید
• مبادله ارزش و هزینه را بشکنید
• کل سیستم فعالیت های یک شرکت را به دنبال تمایز و هزینه کم تراز کنید

تفاوت های اساسی بین استراتژی اقیانوس قرمز و استراتژی اقیانوس آبی

برای حفظ خود در بازار، استراتژیست های اقیانوس سرخ بر روی ایجاد مزیت نسبت به رقبا تمرکز می کنند، معمولاً با ارزیابی آنچه رقبا انجام می دهند و تلاش برای انجام بهتر آن. در اینجا، تصاحب سهم بیشتری از یک بازار محدود به عنوان یک بازی حاصل جمع صفر در نظر گرفته می شود که در آن سود یک شرکت با ضرر شرکت دیگر حاصل می شود. آنها بر تقسیم اقیانوس سرخ تمرکز می کنند، جایی که رشد به طور فزاینده ای محدود می شود. چنین تفکر استراتژیک باعث می شود که شرکت ها صنایع را به صنایع جذاب و غیرجذاب تقسیم کنند و بر این اساس تصمیم بگیرند که وارد شوند یا نه.

استراتژیست های اقیانوس آبی تشخیص می دهند که مرزهای بازار فقط در ذهن مدیران وجود دارد و آنها اجازه نمی دهند ساختارهای موجود بازار تفکر آنها را محدود کند. برای آنها، تقاضای اضافی وجود دارد، تا حد زیادی استفاده نشده است. اصل مشکل نحوه ایجاد آن است. این به نوبه خود مستلزم تغییر توجه از عرضه به تقاضا، از تمرکز بر رقابت به تمرکز بر ایجاد ارزش نوآورانه برای باز کردن تقاضای جدید است. این امر از طریق پیگیری همزمان تمایز و هزینه کم به دست می آید.

تحت استراتژی اقیانوس آبی، به ندرت یک صنعت جذاب یا غیرجذاب به خودی خود وجود دارد، زیرا سطح جذابیت صنعت را می توان از طریق تلاش های وجدانی شرکت ها تغییر داد. همانطور که ساختار بازار با شکستن مبادله ارزش و هزینه تغییر می کند، قوانین بازی نیز تغییر می کند. بنابراین رقابت در بازی قدیمی بی ربط تلقی می شود. با گسترش سمت تقاضای اقتصاد، ثروت جدیدی ایجاد می شود. بنابراین، چنین استراتژی به شرکت ها این امکان را می دهد که تا حد زیادی یک بازی با مجموع غیر صفر، با احتمال پرداخت بالا، انجام دهند.